Rys historyczny

Historia Wojskowych Zakładów Łączności Nr 2 S.A. rozpoczyna się w grudniu 1961 roku, kiedy to Szef Łączności MON powołuje komisję do opracowania koncepcji utworzenia zakładu naprawczego radiowego sprzętu łączności, na bazie zdewastowanych obiektów przemysłowych w Czernicy, miejscowości położonej w okolicach Wrocławia.

W lutym 1962 roku zostaje utworzona Grupa Organizacyjna – Wojskowe Zakłady Naprawcze, której zadaniem jest przystosowanie obiektów budowlanych do uruchomienia remontu sprzętu łączności. Po ponad rocznym okresie przygotowań w oparciu o otrzymaną i opracowaną własnymi siłami technologię naprawy, uruchomione zostają pierwsze remonty sprzętu łączności w tym:

  • radiostacji KF małej mocy typu R-113,
  • czołgowego telefonu wewnętrznego typu R-120,
  • radiostacji KF średniej mocy typu R-118,
  • odbiornika radiowego typu R-250.

W 1965 r. Szef Wojsk Łączności MON akceptuje przedłożony przez grupę organizacyjną program działania i rozwoju, przedkładając wniosek Ministrowi Obrony Narodowej o powołanie gospodarstwa pomocniczego pod nazwą Wojskowe Zakłady Naprawcze. Gospodarstwo działa na zasadach ograniczonego rozrachunku gospodarczego i rozpoczyna swoją działalność z dniem 1 lipca 1965 roku.

Każdy następny rok działalności wiąże się z rozszerzaniem asortymentu remontowanego sprzętu łączności, opracowywaniem dokumentacji konstrukcyjnej i technologicznej i wykonaniem prototypów nowych wyrobów, takich jak:

  • ruchomy węzeł łączności typu RWŁ-1,
  • warsztat łączności typu Ł-4.

Rosnące potrzeby MON w zakresie remontowym, cykliczne dostawy sprzętu łączności do naprawy, dokonujące się zmiany organizacyjne, doświadczenie i umiejętności załogi stwarzają realną możliwość przejścia zakładu na pełny rozrachunek gospodarczy, co znajduje swoje przełożenie w Zarządzeniu Nr-64/MON z dnia 8 października 1966 roku, powołującym Przedsiębiorstwo Państwowe pod nazwą – Wojskowe Zakłady Radiotechniczne – Czernica.

Od dnia 1 stycznia 1967 roku Przedsiębiorstwo rozpoczyna swoją działalność na pełnym rozrachunku gospodarczym. W następnych latach w znaczący sposób wzrasta zarówno ilość jak i zakres asortymentu wykonywanych remontów oraz produkcji nowej:

  • radiostacji KF małej mocy typu R-104, R-105M, R-107, R-111, R-114, R-350, R-350M, R-351,
  • radiostacji KF wielkiej mocy typu R-110M i R-110M2,
  • radiostacji KF pokładowych R-130,
  • namierników radiowych typu R-308, R-301 AM i 302 AM, R-359,
  • wozów dowodzenia WD SKOT-2A typu R-2 i R-3,
  • aparatowni typu LOTOS,
  • aparatowni zdalnego sterowania typu AZS-1 i AZS-2,
  • radiostacji czołgowej typu R-123 i czołgowego telefonu wewnętrznego typu R-124,
  • stacji radioliniowych UKF typu R-403 i R-403M, R-400, R-402, R-405, R-404,
  • stacji radioliniowych stacjonarnych typu R-401,
  • stacji zasilania typ SZ-2.

Warty odnotowania jest szczególnie rok 1975, kiedy to uruchomiony zostaje remont radiostacji średniej mocy typu R-140, na bazie dokumentacji technologicznej, opracowanej przez zespół inżynierów Zakładu.

W następnych latach wdrożone zostają remonty:

  • radiostacji średniej mocy typu R-137,
  • radiostacji desantowej RD-115, RD-115Z,
  • wozów dowodzenia SKOT-2A typu R-6,
  • wozów dowodzenia WD BRDM R-5,
  • węzła łączności typu R-146.

W kwietniu 1982 roku Minister Obrony Narodowej zmienia nazwę Zakładu na Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2. Lata osiemdziesiąte XX wieku wpisują się w historię firmy, jako czas poszukiwania nowych obszarów działalności. I tak w porozumieniu z Komendą Główną Straży Pożarnej opracowana zostaje dokumentacja na podstawie, której powstaje samochód dowodzenia i łączności typu SDŁ-2 na samochodzie Żuk A-15B. Firma w tym okresie uczestniczy w realizacji umów z kontrahentami zagranicznymi (Indie, Jugosławia,  NRD).

Podstawowym asortymentem napraw sprzętu łączności pozostaje radiostacja R-140, a od 1987 radiostacja R-140M, o dużo wyższym standardzie technicznym. Sukcesywnie ograniczone zostają naprawy wozów dowodzenia typu R-3, a pojawiają się zmodernizowane wozy dowodzenia Skot R-3M o nowoczesnej, jak ta tamte lata, technice cyfrowo-analogowej.

Na początku lat dziewięćdziesiątych uruchomiony zostaje remont radiolokacyjnego systemy lądowania samolotów typu RSP-10MN. Rozpoczęta zostaje także produkcja ruchomego laboratorium metrologicznego dla związku taktycznego typu RLM-ZT na samochodzie STAR-266 z nadwoziem typu Sarna II, przeznaczonego do legalizacji i naprawy pomiarowych.

Pomimo skomplikowanej sytuacji gospodarczej kraju związanej z transformacją ustrojową udaje się uruchomić na skalę przemysłową:

  • naprawę radiolinii R-409,
  • remont radiostacji Tuberoza 1 i Tuberoza 2,
  • naprawę stacji radiowej troposferycznej typu R-412,
  • naprawę stacji radioliniowej R-415,
  • remont radiostacji typu R-161 AP.

Realizując nowe strategiczne cele, umożliwiające dalsze funkcjonowanie firmy, koniecznym staje się przeprowadzenie w kolejnych latach szeregu działań inwestycyjno-organizacyjnych, dzięki którym możliwe jest między innymi wdrożenie w pełni zautomatyzowanego zintegrowanego systemu teletransmisyjnego „Sieć Wymiany Danych Związku Taktycznego – SWD ZT”, zapewniającego wymianę danych na taktycznych szczeblach dowodzenia i kierowania wojskami.

Rok 2001 wpisany zostaje w historię Zakładu, jako czas wdrożenia systemu zarządzania jakością. Otrzymany Certyfikat PN-EN ISO-9001:2001 i AQAP-100:1995 w zakresie projektowania, produkcji i modernizacji sprzętu łączności oraz usług mechaniczno-elektronicznych umożliwił w latach następnych prowadzenie skutecznej i efektywnej działalności biznesowej pozwalającej zachować pozycję rynkową. Zakończone sukcesem w latach późniejszych audyty potwierdziły stałą optymalizację zarządzania firmą oraz dążenie do jak najpełniejszego zaspokajania potrzeb oraz podnoszenia standardów obsługi Klientów.

Wracając do roku 2001 to warty nadmienienia jest fakt rozpoczęcia stałej współpraca z amerykańską firmą Harris Corporation RF Communications Division – wiodącym na świecie dostawcą taktycznej łączności radiowej. W 2002 roku podpisana zostaje umowa wsparcia technicznego umożliwiająca przystąpienie do realizacji serwisu gwarancyjnego radiostacji firmy Harris będących na wyposażeniu polskiej armii.

Niewątpliwym osiągnięciem produkcyjnym 2004 roku jest wykonanie Aparatowni Wielokanałowego Radiodostępu Simpleksowego AWRS, przeznaczonej do sprzężenia sieci łączności radiowej UKF(SŁR) pola walki z systemem łączności radioliniowo-przewodowej (SŁRP) Storczyk.

W tym też okresie Zakład podejmuje realizację prac serwisowo-naprawczych w Polskim Kontyngencie Wojskowym stacjonującym w Iraku ( bazy Babilon, Hilla, Divanija, Karbala). Rok 2006 to rok przełomowy w historii Zakładu zarówno w wymiarze organizacyjno-prawnym jak i wymiarze rozszerzenia profilu produkcji. Efektem podjętych działań jest wykonanie prototypu wozu dowodzenia na podwoziu HMMWV i nawiązanie współpracy techniczno-produkcyjnej z firmą TELDAT z Bydgoszczy w wyniku, której uruchomiona została produkcja Kabin Szczelnie Elektromagnetycznie KSE 15-100-CZ.

W czerwcu tegoż roku Zakład przystępuję do postępowania przetargowego prowadzonego przez Departament Zaopatrywania Sił Zbrojnych na dostawę radiostacji Harris. Dnia 28 września 2006 roku zostaje podpisania umowa offsetowa pomiędzy Skarbem Państwa a firmą Harris Corporation, na mocy, której Zakład zostaje offsetobiorcą bezpośrednim. Firma otrzymuje autoryzację firmy Harris do serwisowania sprzętu Harris, w tym radiostacji   RF-5800H/RF-5800M oraz prowadzenia specjalistycznych szkoleń.

Z dniem 01 kwietnia 2008 r. Zakład, w wyniku dokonanej komercjalizacji, rozpoczyna swoją działalność w nowej formie prawnej – Wojskowe Zakłady Łączności Nr 2 Spółka Akcyjna.